× Portal pełni rolę zaplecza SEO i treści na nim są treściami sponsorowanymi. Informacje znajdujące się na portalu nie są poradami medycznymi. Aby zasięgnąć porady medycznej, należy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub specjalistą.
Home>>Informacje i porady>>Dieta niskowęglowodanowa – zasady, efekty, przeciwwskazania
Dieta niskowęglowodanowa
Informacje i porady

Dieta niskowęglowodanowa – zasady, efekty, przeciwwskazania

Niektórzy uważają diety niskowęglowodanowe za najlepszy sposób na schudnięcie. Czy ograniczenie węglowodanów jest bardziej skuteczne niż tradycyjna dieta, która opiera się na zdrowych nawykach żywieniowych? W tym artykule wyjaśnimy, czym jest dieta niskowęglowodanowa i kto może z niej skorzystać.

Zasady diety niskowęglowodanowej

Dieta niskowęglowodanowa, jak sama nazwa wskazuje, to sposób odżywiania, który ogranicza spożycie węglowodanów. W diecie tej zwiększa się spożycie białka i tłuszczów. Diety niskowęglowodanowe są popularne od lat 80-tych. W tym czasie ukazała się pierwsza książka Roberta Atkinsa, która również zawierała dietę niskowęglowodanową. Inne popularne diety niskowęglowodanowe to dieta dr Kwaśniewskiego – Dukana, South Beach, Zone oraz dieta paleo. Diety te są kontrowersyjne i nie są uznawane przez społeczność dietetyków.

W zależności od rodzaju diety, niskowęglowodanowa może dostarczać różne ilości kalorii.

Dieta o bardzo niskiej zawartości węglowodanów: Oznacza to, że spożywasz mniej niż 50g węglowodanów dziennie, co stanowi około 4-10% dziennej energii.

Klasyczna dieta niskowęglowodanowa: Mniej niż 150 gramów węglowodanów na osobę dziennie, co stanowi około 26% kalorii w diecie.

Dieta umiarkowanie niskowęglowodanowa: Dostarcza mniej niż 250g węglowodanów dziennie, co stanowi około 45% kalorii diety.

Ile węglowodanów należy spożywać w diecie niskowęglowodanowej?

Dieta niskowęglowodanowa stwarza największe zagrożenie. Jaka ilość węglowodanów jest niezbędna, aby nasz organizm mógł normalnie funkcjonować? Co najmniej 130g to dzienne zapotrzebowanie dla funkcjonowania mózgu. Ścisła dieta niskowęglowodanowa może doprowadzić do obniżenia jego podaży, co może mieć niekorzystny wpływ na organizm.

Organizm może wejść w stan ketozy, jeśli ma wysokie spożycie węglowodanów (50-80 g) i niskie spożycie tłuszczu (40-50 g). Ciała ketonowe (produkty metabolizmu tłuszczów) są podstawowym źródłem energii dla wszystkich komórek ciała, w tym mózgu. Dieta ketogeniczna to dieta o niskiej zawartości węglowodanów, wysokiej zawartości tłuszczu i optymalnej ilości białka.

Czytaj również: Dieta antycellulitowa – co jeść, a czego unikać

Dla kogo odpowiednia jest dieta niskowęglowodanowa?

Długotrwałe, nieuzasadnione diety niskowęglowodanowe mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Zmniejszenie spożycia węglowodanów sprzyja ketozie i hipoglikemii. Diety niskowęglowodanowe mogą prowadzić do zmęczenia, wahań nastroju, zaburzeń koncentracji i uwagi.

Sportowcy wytrzymałościowi powinni unikać diety niskowęglowodanowej. Wynika to z faktu, że sporty wytrzymałościowe wymagają większego spożycia węglowodanów (do 65% diety powinno składać się z węglowodanów). Osoby stosujące dietę roślinną nie powinny stosować diety niskowęglowodanowej. Jest to trudne do zbilansowania, ponieważ wiele pokarmów o niskiej zawartości węglowodanów może być wykluczonych przez wegetarian i wegan, takich jak mięso, ryby, owoce morza, jajka i inne produkty pochodzenia zwierzęcego. Nawet wysokotłuszczowe, wysokobiałkowe pokarmy roślinne mogą być źródłem węglowodanów. Osoby z problemami z nerkami, wątrobą lub trzustką nie powinny stosować diety niskowęglowodanowej. Mogą one nie być w stanie poradzić sobie ze stresem związanym z metabolizowaniem ciała ketonowego.

Kto może odnieść korzyści z diety low-carb? Dla sportowców wytrzymałościowych dieta o niższej zawartości węglowodanów i wyższej zawartości białka może być korzystna. Umiarkowanie niskowęglowodanowa dieta (około 40% energii z węglowodanów) jest zalecana dla sportowców wytrzymałościowych. Dieta ketogeniczna, czyli dieta niskowęglowodanowa, jest stosowana w leczeniu niektórych zaburzeń metabolicznych, padaczki lekoopornej i raka.

Co jeść podczas stosowania diety niskowęglowodanowej?

Diety niskowęglowodanowe oparte są na produktach pochodzenia zwierzęcego, które zawierają bardzo mało węglowodanów lub nie zawierają ich wcale. Mięso, ryby, owoce morza i jaja odgrywają znaczącą rolę w posiłkach. Ważną rolę w diecie niskowęglowodanowej odgrywają różne tłuszcze. Są one zarówno roślinne, jak i zwierzęce i nie zawierają żadnych węglowodanów. Dieta ta wymaga włączenia do jadłospisu warzyw. Zwykle opiera się na warzywach o niskiej zawartości węglowodanów, takich jak pomidory, sałata, warzywa kapustne i ogórki. Chociaż produkty te są często wymieniane w menu, mają one zazwyczaj niższą zawartość węglowodanów.

Dieta niskowęglowodanowa – skutki

Osoby, które chcą schudnąć, często stosują diety niskowęglowodanowe. Czy dieta low carb jest dobrym rozwiązaniem? Choć diety niskowęglowodanowe mogą prowadzić do szybkiej utraty wagi, efekty utrzymują się dłużej. Skuteczność diet niskowęglowodanowych nie odbiega znacząco od innych metod odchudzania.

W krótkim okresie czasu, diety niskowęglowodanowe mogą być przydatne do redukcji nadmiaru masy ciała, obniżenia poziomu cukru we krwi i poprawy kontroli glukozy we krwi. Dieta ta może zwiększyć ryzyko śmierci z powodu raka, choroby naczyniowo-mózgowej i choroby sercowo-naczyniowej.

Dieta low-carb może spowodować więcej szkody niż pożytku w większości przypadków.

Długotrwałe nawyki żywieniowe o niskiej zawartości węglowodanów mogą prowadzić do podwyższenia poziomu cholesterolu. Dzieje się tak dlatego, że często dominują w nich produkty pochodzenia zwierzęcego (źródło zarówno cholesterolu, jak i tłuszczów nasyconych).

Niskowęglowodanowa, źle zbilansowana dieta może prowadzić do niższego spożycia witamin i minerałów, co może zwiększyć ryzyko wystąpienia niedoborów żywieniowych.

Wysokie ryzyko nieodpowiedniego spożycia błonnika pokarmowego, co może prowadzić do zaparć i innych problemów żołądkowo-jelitowych.

Przewlekłe diety niskowęglowodanowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia chorób wątroby, nerek, osteoporozy i chorób układu krążenia.